Een kus, een pakkerd of een smakkerd, of een lange échte zoen… De eerste vergeet je nooit. Of het nu de allereerste ooit, of de eerste van een speciaal iemand is, het moment blijft je bij.
Ze stapt voor het eerst het café binnen en onze blikken kruisen direct. Vanaf dat moment oogt de tijd langzamer dan normaal te gaan. Het lijkt alsof iedereen in het café dat door heeft en naar haar kijkt. Er gebeurt iets ongrijpbaars, de temperatuur is vanaf dat punt omhoog geschoten en er hangt een sensuele spanning in de lucht. Ze lacht naar me, ze weet al wat voor bier ze wilt. Een vrouw naar mijn hart. Een donkerkleurig bier, met een beetje restsuiker. Zodat het lekker op je lippen plakt.
Bij het maken van bier wordt eerst zetmeel uit graan omgezet in twee verschillende soorten suikers. Met de vergistbare suikers gaat -zoals de naam al doet vermoeden- de gist aan de haal. Hier maakt de gist alcohol, koolzuur en smaak van. De onvergistbare suikers blijven achter in het bier als zoetigheid en volmondigheid. Die achtergebleven suikers worden ook wel restsuikers genoemd. En inderdaad, ze zorgen onder andere voor het plakkende op je lippen.
Natuurlijk geeft dat interactie in de kroeg. Want je kan tijdens het flirten uitdagend met je tong langs je lippen gaan om restsuikers weg te halen, misschien bevalt die eerste zoen toch wat minder dan gehoopt en blijf je liever wat minder lang plakken… Maar, die restsuikers kan je ook ergens anders voor te gebruiken. Namelijk om te stachelen. Dat is een gebruik dat oorspronkelijk uit zuid-Duitsland komt, waar bieren koud opgeslagen werden. Ook de donkerdere en zwaardere bieren. Veel smeden vonden het bier na een dag hard werken veel te koud om zo te drinken en dus verwarmde de smid het bier door er een gloeiendhete metalen pook in te dompelen. De temperatuur van het bier schiet daardoor omhoog en de restsuikers karamelliseren. Daardoor verandert de smaak van het bier, het wordt zachter en aromatischer. En het bier krijgt een ander mondgevoel. Koolzuur komt namelijk vrij en zorgt ervoor dat de schuimkraag uit fijnere belletjes gaat bestaan en naar boven stijgt. Het bier begint licht te dampen, wat weer voor een mysterieus effect zorgt. En mocht dat nog niet voor voldoende sensatie zorgen, de eerste teug moet nog komen.
Geloof me, die eerste vergeet je nooit. De slok komt zwoel door de warme, zachte schuimkraag heen, met daar meteen een koelere slok van het bier achteraan. Het gevoel is adembenemend, alsof je een intense tongzoen krijgt terwijl er zijdezachte lippen tegen de jouwe zijn aangedrukt. Met je ogen dicht lijkt het haast een droom die wel eeuwig kan duren, terwijl het voelt alsof iedereen in het café naar je staat te kijken.
En toch… Na deze innige ‘eerste keer’ is de tweede teug ook heerlijk, maar minder hartstochtelijk. Het schuim koelt iets af, waardoor een slok weer gewoon een slok wordt. Dat geeft niet, want de eerste heeft een onuitwisbare indruk gemaakt. Nee, die eerste zoen vergeet je nooit.
Richard is de vaste columnist van De Cafékrant, Internationaal biersommelier en eigenaar van De BierBasiliek en bereikbaar via richard@debierbasiliek.nl. Iedere maand publiceert Richard een inspirerende column. Lees ze hier.
Blijf je graag op de hoogte?
Eén keer per week het actuele en relevante cafénieuws in je mailbox? Schrijf je hier in voor onze digitale nieuwsbrief en blijf op de hoogte.
