Column: vadertje piraat

De economische verhoudingen staan op zijn kop. Met de komst van Über in de taxiwereld en Airbnb in de hotellerie zitten de traditionele
aanbieders in de hoek waar de klappen vallen. Dit geldt overigens ook voor grote bierbrouwers: zij krijgen concurrentie van 'bierpiraten': kleine brouwers, vaak hobbyisten. De cafébranche moet het daarentegen opnemen tegen de overheid, die volkomen legitiem de halsband van de kastelein strakker aantrekt. Niet met handige apps en nieuwigheden die het de consument gemakkelijker maken, maar met starre, ondoordachte en doorgeslagen regelgeving. Maatregelen die van een bruisende samenleving een grauwe vlakte maken en de samenleving platzak en vreugdeloos door het leven jaagt. Leve de middelmaat, zal de overheid gedacht hebben. Vadertje staat verwordt tot vadertje piraat…

*Buiten vernikkelen*
Laatst belde de zanger van mijn band naar huis in de pauze van een optreden. Hij belde om even te checken hoe het met zijn zoon was; zijn zoon is zestien en mag in de stad geen enkele kroeg meer in in het weekend. Hij is te jong. Buiten was het steenkoud en toen de zanger het telefoongesprek beëindigde keek hij bedroefd. “Die arme jongen zit met zijn vrienden buiten te vernikkelen”, verzuchtte hij. “Wij konden vroeger nog even stoom afblazen in de kroeg, op zoek naar leuke meiden en nachtelijke avonturen. De jongeren van nu kunnen alleen nog maar thuis tv kijken, op zo’n stomme spelcomputer spelen of buiten de hangjongere uithangen. Ze kunnen nergens meer naartoe.”

Zijn anekdote schets ik hier, omdat ik van zowel ouders als kroegeigenaren hetzelfde verhaal hoor. De jongeren van nu kunnen echt nergens meer naartoe. Ze zitten zielig thuis of schoppen buiten ergens herrie. Dit tot grote ergernis van ouders, buurtbewoners en ordehandhavers. Zijn we nu echt wat opgeschoten met de regelgeving?

*Rood doorlopen ogen*
Ook het rookverbod is ellendig. Afgelopen weekend trad ik op in een kroeg waar het rookhokje zo’n twee vierkante meter groot was en waar elke vorm van afzuiging ontbrak. Dat mag blijkbaar wél. Het hokje was continu stampvol en de fervente rokers kwamen om de paar minuten kruipend naar buiten, met rood doorlopen ogen, getergd door een verontrustend zuurstoftekort en met een desastreuze rookwalm om hen heen. Lekker gezellig.

*Methadon*
Wanneer je bedenkt dat in veel kroegen het grootste deel van de bezoekers rookt, dan moet de overheid toch ook inzien dat deze manier van werken niet de juiste is. Kunnen er geen speciale rookkroegen in het leven geroepen worden, waar men naar hartenlust kan roken? De (gelegenheids)roker betaalt de sigaretten immers zélf, in tegenstelling tot methadon die gratis aan harddrugsverslaafden wordt verstrekt. Alleen al in Amsterdam werd aan verslaafden in 2012 maar liefst 400.000 keer methadon verstrekt, ook aan arrestanten. Zou de overheid dit ook met sigaretten doen? Of met bier? Nee dus. Integendeel. De sigaret wordt duurder en duurder, de gezelligheidsroker sterft half in een gaar rookhok en door de accijnzen is op bier niets meer te verdienen, zeker nu ook nog de leeftijdsgrens voor alcoholverstrekking is verhoogd. Het is wachten op de eerste, door de overheid gefinancierde methadoncafés om de leegstand van ter ziele gegane kroegen op te vangen.

*Troosteloos land*
Het ooit zo liberale en vrijdenkende Nederland verwordt op deze manier tot een troosteloos land. De inwoners van een land dat ooit creatief, kunstzinnig, vrijdenkend en ondernemend was, laten zich nu beteugelen door vadertje staat. We laten ons inpakken door een overheid die ons voorhoudt dat deze regels toch echt ‘beter voor iedereen’ zijn. We weten stiekem wel beter… Een land zonder bruisend nachtleven, gezellige cafés, excentrieke kunstenaars en levensgenieters is slechts een grijs vlak op een wereldkaart.

~Thijs Jacobs~