Toch maar even de persconferentie afgewacht. Hoewel de verwachtingen na deze 30ste 'persco' inmiddels ontzettend getemperd zijn. En ook nu worden we er weer niet zo blij van.
Rendabel is het niet, alleen terras en een paar uur per dag open.
Trots was ik (en ben ik nog steeds) op de medewerkers die, zolang wij gesloten zijn, zich ergens anders supernuttig hebben gemaakt. Ontzettend blij dat zij blij zijn om weer met ons aan de slag te gaan. Maar met dit aantal uren kunnen we natuurlijk nog niet voluit met het hele team lekker knallen. Petje af voor ze, dat ze het geduld nog even kunnen opbrengen.
Reikhalzend kijken we naar de zon die eraan komt! En vanaf volgende week misschien weer een heel klein stapje verder. Koningsdag is wellicht de boosdoener geweest om weer aan de handrem te trekken maandag; superhandig om alvast een geënsceneerde zondebok te creëren. Zodat je zelf 'goed nieuws' kunt brengen en de volgende dag wel de terrassen durft open te gooien. Want wat werd er nu weer gedacht? Dat je je eigen burgers, republikein of niet, op de leukste dag van het jaar, met 22 graden Celsius en een lekker zonnetje van elkaar weg kunt houden? Bij ons hebben ze dat in ieder geval wel geprobeerd. Zou het effect hebben gehad, de gasten die met elkaar wat eten en drinken afhalen met een buitenproportioneel cordon onze woonwijk uitslaan? Of met een enorme politiemacht alle parken in de grote steden leegblazen? Zou het hebben geholpen?
Vast... Alle mensen die buiten waren zijn zeker weten naar de eigen huizen teruggegaan, hebben rustig afscheid van elkaar genomen en zijn met een lekker kopje kamillethee een boek gaan lezen. Tuurlijk. Gelukkig staat er alvast een nieuwe zondebok op het programma.
Voor ons is/was Koningsdag helemaal niet de boosdoener. Koningsdag was de strohalm die we konden pakken. Koningsdag liet ons zien waarvoor wij deze eeuwigdurende zwarte periode volhouden. Waarom we er niet het bijltje bij neer hebben gegooid.
Hoe fijn was het om dát te zien en te voelen. Alleen maar blije en dankbare gezichten.
De volgende dag mochten we een klein beetje open. En zelfs tijdens de hoosbuien zijn er gasten gekomen. Tegen al ons gevoel in moesten wij ze buiten laten zitten. Bizar!
Maar we hebben gelachen terwijl wij ze probeerden te overladen met dekentjes, warmtelampen en warme choco.
En we blijven lachen, want hier doen wij het voor. Mensen blij maken met een hapje en drankje én gezelligheid en saamhorigheid. Want dat hoort bij elkaar. Zoals Youri Albrecht het zo treffend vertelde: brood alleen is niet genoeg. De mens is een psychisch wezen en heeft geestelijke noden, zoals troost, gezelligheid en onderlinge verbondenheid. Dat hebben we nodig. En dat werkt niet met een dvd'tje of een flesje bier uit de supermarkt.
Het is tijd voor een vers getapt koud pilsje, dat naar je gebracht wordt door die ene leuke vriendelijke serveerster, terwijl je lekker van de zon geniet op het nette en gezellige terras achter bij je favoriete kroeg, terwijl je op je vrienden wacht. Dat is ons 'nieuwe', 'oude' of 'voor altijd hetzelfde' normaal.
Bedankt lieve gasten!
Graag tot snel
Over de auteurs:
Jan Willem en Janneke (zie foto) zijn de eigenaren van Eetcafé van Miltenburg in Bilthoven. Al meer dan negentig jaar vormt Eetcafé Van Miltenburg het bruisende hart van De Bilt en Bilthoven. Het eetcafé is inmiddels drie generaties lang in het bezit van de familie Van Miltenburg.
