En toen... was het vakantie. Voor de meesten van ons terecht een tijd van rust, bezinning en hét oplaadpunt van het jaar.
Met dezelfde stress, onzekerheid, hoopvolle verwachtingen, wilskracht en de omgang met een teleurstellende overheid waar wij sinds 1,5 jaar in zitten om ons bedrijf te redden, wordt er om ons heen omgegaan met vakantie.
In het begin van de vakantie kon ik dit soort gesprekken nog niet zo goed hebben maar nu is het fijn dat de mensen eventjes ergens anders over kunnen praten. Niet meer over de coronamaatregelen bij ons, maar over de maatregelen in de landen om ons heen. Het liefst maken wij nu tijd voor andere zaken. Zaken die er echt toe doen en die we met elkaar kunnen beleven en vieren. Maar vergis ik mij of was het voor de pandemie echt veel leuker om te kijken naar de ongelooflijke prestaties van onze sporters op de Olympische Spelen?
Een nieuw begin lijkt er maar niet te komen maar jeetje wat smacht ik er nog naar. Ergens moet er een moment komen waar we onze goede voornemens op af kunnen stemmen. Waar blijft het moment voor de nieuwjaarsborrel? Daar waar we kunnen proosten op wat er bereikt is, waar we dankbaar voor kunnen zijn en kunnen proosten op wat er voor goeds en leukigheid er nog komen gaat.
We sudderen nu maar door. En vergis je niet, sudderen is een heel goede techniek om het vlees zacht en mals te laten worden zonder dat het aanbrandt. Een beetje water en/of een beetje wijn erbij. Heerlijk kan het zijn!
De overheid laat ons nu te lang sudderen, zonder goed recept. De pan staat te lang op sinds maart 2020, te veel water bij te weinig wijn in juni 2020, te laag vuur vanaf oktober 2020 en te hoog vuur sinds juni 2021. Nee, het wordt er niet lekkerder op. Uiteindelijk zijn wij het zogenoemde gewassen vlees geworden; doorgekookt vlees dat niet meer voedzaam is en daardoor de mensen afwachtend houdt. Vanavond luisteren we weer naar Mark en Hugo, afwachtend maar al wetend dat er geen voedingsstof voor ons bij zal zitten.
Tuurlijk leren wij er wel van. De stip aan de horizon kunnen we alleen zelf zetten. Op die manier houden we onszelf maar vooral voor onze gasten en onze MiltyFam bij elkaar, leefbaar, prettig en écht gezellig. Na nu bijna 1,5 jaar in de afbraak, zetten we onze eigen mijlpalen wel om door te kunnen groeien en onszelf te verbeteren. Gelukkig hebben we ons team kunnen vergroten en we gaan ervoor om deze nieuwe mensen op te leiden en ze te motiveren voor ons fantastische vak en onze prachtige zaak. Een hele klus maar dat stopt bij ons gelukkig nooit.
Na deze wederom gekke vakantieperiode, stropen we met elkaar de mouwen weer op. We maken ons lekkere zonneterras/binnentuin en ons voorterras nazomer klaar, rekening houdend met de stortbuien van deze zomer. We maken het nog mooier dan het al was. Dankzij onze lange geschiedenis kúnnen we alleen maar naar de toekomst kijken.
Op naar de nieuwjaarsborrel!
Over de auteurs:
Jan Willem en Janneke (zie foto) zijn de eigenaren van Eetcafé van Miltenburg in Bilthoven. Al meer dan negentig jaar vormt Eetcafé Van Miltenburg het bruisende hart van De Bilt en Bilthoven. Het eetcafé is inmiddels drie generaties lang in het bezit van de familie Van Miltenburg.
