Marcel Korver is eigenaar van dorpscafé Ons Plein in Heemskerk. Net als alle andere café-eigenaren heeft hij grote moeite om de crisis het hoofd te bieden, maar na een oproep aan de buurt werd hij bedolven onder steunbetuigingen. Het bleef niet bij welgemeende steunbetuigingen: de opgetuigde crowdfundingactie heeft ervoor gezorgd dat Marcel nog wel even door kan. “Even naar de stand van zaken kijken hoor”, zegt Marcel. “Jeetje, de teller staat nu alweer op bijna 10.000 euro. Het is echt niet te geloven dit, wat een warmte van al die mensen.”
De zaken gingen heel goed
De keuze voor de horeca maakte Korver welbewust en voor corona gingen de zaken dan ook heel goed in zijn café. “Zeven jaar geleden ben ik begonnen in deze betrekkelijk nieuwe wijk. Onze wijk, Broekpolder, inmiddels een forse wijk met 6000 woningen waarin tien- tot elfduizend mensen wonen, is echt een dorpje op zich, met een supermarkt en allerlei voorzieningen. En in deze wijk, waarin ik zelf ook woon, was op dat moment nog geen café. Dat betekende dat je drie kilometer moest fietsen naar het centrum om een kroeg te bezoeken. Op de heenweg gaat dat nog wel, maar op de terugweg… Ik realiseerde mij dat het juiste moment was aangebroken om zoiets op te starten in deze wijk; de mensen waren op dat moment allemaal wel gesetteld en hadden de middelen om een café te bezoeken. Het is namelijk geen goedkope wijk, er wonen veel ondernemers, vaak mensen die al een of meerdere huizen achter zich hadden gelaten.”
En zo sloeg Marcel aan het rekenen en maakte een businessplan. “Ik bracht de doelgroep in kaart en zag potentie. Het werd een groot succes, we organiseerden pubquizzen, zonden voetbalwedstrijden uit, de vrijdagmiddagborrel werd goed bezocht en op zaterdag hadden we regelmatig livemuziek. Helaas allemaal in de verleden tijd, voor nu, maar dankzij de gulle giften van de buurt denk ik dat we er ook na de coronacrisis nog zijn. Als er een ding duidelijk is geworden, dan is dat het feit dat we een tweede huiskamer zijn voor de buurt. Die sfeer heerst ook in onze kroeg; de barman is de man die hier ook woont, je gedraagt je, want het is je tweede thuis. Wat dat betreft had ik de naam van het café – Ons Plein – niet beter kunnen bedenken. Het is meer dan een café, het is een gemeenschap. Dat is in deze periode wel gebleken.”
Surinaamse maaltijden
Om de crisis het hoofd te bieden doet Marcel veel meer dan een crowdfunding opzetten; hij heeft een succesvolle afhaalservice van Surinaamse maaltijden opgezet. “Mijn vrouw heeft Surinaamse roots. Daarnaast is er weinig tot geen aanbod op het vlak van Surinaams eten hier in de buurt, dus we hebben ervoor gekozen om dit te proberen. Onze vaste gasten kenden de Surinaamse pindasoep al, want die hebben we vaak al op de zondag in de kroeg geserveerd. Dat doen we namelijk op de zondag, dan hebben we soep van het huis, helemaal gratis voor onze gasten. Wanneer de pindasoep op het menu staat is het twee keer zo druk als anders. Nu, met de afhaal, doen we veel meer, dus ook roti en andere Surinaamse gerechten. Vanaf het eerste moment was het een succes en tegelijkertijd een manier om aan iedereen te laten zien dat we dolgraag de handen uit de mouwen steken, dat we er alles aan doen om te overleven. Dat heeft de gunfactor hier in de buurt wel verdubbeld. Gisteren, met het perfecte schaatsweer, hebben we ook koek en zopie aangeboden. Dat zien de mensen en ze weten ook dat ik een goede baan achter heb gelaten om deze droom te verwezenlijken en daarvoor alles overboord heb gegooid.”
De keuken in het café is niet groot genoeg om de Surinaamse maaltijden op zo’n schaal te bereiden, maar Marcel heeft gelukkig een grotere keuken tot zijn beschikking. “Een vriend van me zag ons aanmodderen en bood aan om zijn keuken te gebruiken. Hij heeft een bioscoop met een restaurant erbij, dus we konden op die manier de capaciteit verhogen. Daar kunnen we bijvoorbeeld gerechten in de stoommachine doen en de koeler gebruiken. Op deze schaal gaat het ons echt niet lukken in het cafékeukentje dat eigenlijk bedoeld is voor bitterballen en kaas. Het leuke aan de afhaal is, dat er veel mensen over de vloer komen die eerder nog geen gast waren van mijn café. Als ze op deze manier de sfeer proeven, dan hoor ik vaak van ze dat ze zeker terug gaan komen na de lockdown. Het heeft de drempel zeker wel verlaagd.” Gaat de ondernemer na de lockdown door met de afhaalmaaltijden? “Ik denk het niet. In ieder geval niet op deze schaal”, lacht Marcel. “Mijn vrouw heeft een baan, dus het ontbreekt haar gewoon aan tijd om dat te kunnen doen. We hebben wel al toegezegd aan de vaste gasten dat we weer één keer per maand op zondag Surinaams eten aanbieden, net als in de zomer. In de zomer was het steevast uitverkocht, en het leuke was, dat de gasten om vier uur binnenkwamen voor een paar pilsjes en na vijf uur de deur uit liepen met de bestelling. Het ie een win-winsituatie op die manier, en heel gezellig ook.”
De kroegeigenaar heeft op dit moment het ‘geluk’ dat hij geen vast personeel in dienst heeft. “Tot twee jaar geleden had ik iemand in dienst, maar ik huur toch liever zzp’ers in. Ik heb hier twee dames werken die dezelfde leeftijd hebben als de doelgroep, dat is tussen de 45 en 50 jaar. Ze passen perfect bij onze gasten, voelen de doelgroep goed aan en kunnen heel goed zelfstandig de kroeg runnen. Ik kan dus met een gerust hart op vakantie, want zij houden de boel draaiende. Daarom vind ik het wel heel zuur dat ik ze nu niet kan oproepen, maar ik roep ze zeker op wanneer dat kan.”
Even getwijfeld over crowdfunding
Ondanks de actie met Surinaamse gerechten hakt de sluiting er behoorlijk in, de crowdfunding was geen overbodige luxe. “Ik heb er lang over getwijfeld. Zelf ben ik een grote vent, en niet iemand die gauw zijn handje ophoudt, maar er was even geen andere uitweg. Maar ik was er wel bang voor dat de donateurs mij erop zouden aankijken als ik bijvoorbeeld een nieuwe koeling zou kopen als de oude kapot was, of met een scheef oog zouden kijken als ik eens een nieuwe auto koop, want ik rijd nu in een oud barrel. En ja, een auto heb je echt wel nodig om af en toe spulletjes op te halen. Toch moet ik er niet aan denken dat er iets kapotgaat, want het bedrag van de crowdfunding hebben we straks nodig om een voorraad aan te kunnen leggen als we weer open mogen. Op de dag voor de tweede lockdown, dat was op 15 oktober geloof ik, hebben de gasten alles opgedronken. Echt alles! Op een gegeven moment schonk ik zelfs La Chouffe in fluitjes, geweldig was dat. Dat heeft ook wel geholpen om een klein buffertje aan te leggen, maar de voorraad was daardoor wel helemaal op. Als ik nu zie hoeveel waardering ik krijg, en wat voor lieve berichtjes de mensen achterlaten bij hun donaties, dan denk ik dat het een juiste keuze is geweest. Als mensen zeggen: ‘Wat fijn dat je er bent’, dan neem je dat voor lief, maar op dit moment besef ik hoezeer zij dat menen. Het gemeenschapsgevoel wordt alleen maar sterker en als we straks weer open mogen is dat gevoel sterker dan ooit. Ik weet nu dat mijn grootste tegenprestatie opengaan is, en ik zal er alles aan doen om dat te laten slagen.”
En als de kroeg over een tijdje weer open kan, dan is de gemeente gelukkig begripvol, vertelt de caféondernemer. “Ik heb ze al verteld dat ik dan twee tappunten buiten zet om de heropening te vieren. Daar hebben de gemeente en de verhuurder vooralsnog geen enkele moeite mee. Ze zijn blij met de toegevoegde waarde die wij bieden binnen Broekpolder, we verhogen namelijk de sociale samenhang met onze aanwezigheid. Overigens mochten we voor corona ook al best wel veel, want met Koningsdag hebben we een klein popfestival voor de deur en we hebben ook al eens een benefiet voor Ethiopië mogen organiseren.” Deze ondernemer laat overduidelijk het hoofd niet hangen en doet er alles aan om te overleven. Samen met de buurt, die beseft hoe belangrijk de horeca is voor de sfeer in hun leefomgeving.
De foto is van NH Nieuws en is gebruikt met goedkeuring van de rechthebbende.
Blijf je graag op de hoogte?
Eén keer per week het actuele en relevante cafénieuws in je mailbox? Schrijf je hier in voor onze digitale nieuwsbrief en blijf op de hoogte.
