‘Wat van ver komt, is lekker’ wordt wel eens gezegd. Als iets van ver komt is er waarschijnlijk veel moeite voor gedaan om het op de plaats van bestemming te krijgen. Het zal dus wel de moeite moeten zijn geweest.
Jaren geleden zag het Nederlandse bierlandschap er behoorlijk anders uit dan tegenwoordig. Daar hoef ik doorgewinterde barkeepers niets over uit te leggen. Toen de eerste fusten Amerikaanse IPA’s de Nederlandse markt op kwamen, kregen Nederlandse bierbrouwers een motiverende schop onder hun kont. Het waren biertypen die wij al vele jaren uit het oog verloren waren. Zelfs zo sterk dat brouwers dit soort bieren opnieuw moesten leren brouwen om aansluiting te vinden bij de kwaliteit van de Amerikaanse brouwsels.
De wereld draait door en de bierrevolutie van afgelopen decennia is bekend. Desondanks komen er nog steeds zeecontainers vol met Amerikaanse bieren naar Nederland toe. Ik vind daar wel wat van…
Allereerst: de India Pale Ales zijn ontworpen om een lange zeereis -naar India- te overleven. Een relatief hoger alcoholpercentage en een rijke hopgift zorgden daarvoor. Tegenwoordig zijn we juist zo gek op die IPA’s als ze zo vers mogelijk zijn. Dan komen de hoparoma’s namelijk het best tot hun recht. Dezelfde bierstijl, op een totaal andere manier benaderd. Dat vind ik grappig.
Toch ben ik ondertussen wat sceptisch over het importeren van de ‘verse’ Amerikaanse bieren. De bootreis is met negen dagen aanzienlijk korter dan de oorspronkelijke vaart van drie weken naar India. Maar nogmaals; de wereld draait door en ondertussen brouwen Nederlandse brouwers ook kwalitatief zeer hoogstaande IPA’s. Is het nog wel nodig om bieren van zo ver te halen?
Een goede vriendin van me reist voor haar werk. Ze bezoekt regelmatig landen in Zuid- en Midden-Amerika, maar ook bestemmingen als New York en Montreal staan vaak op haar programma. Tijdens deze trips maakt ze tijd vrij om de omgeving te ontdekken en om een -of meerdere- brouwerijen te bezoeken. Natuurlijk, de ene bierbrouwerij is wat groter dan de andere. Maar de meeste brouwerijen verschillen niet zo veel van elkaar. Het verhaal en de motivatie achter de brouwerij maken het verschil. En over verse bieren gesproken: er is niets lekkerder dan bier drinken bij de bron.
Dikwijls neemt ze een paar blikken voor me mee. Eigenlijk is dat ook een soort van import. Maar wat van ver komt, is lekker. Zeker in dit geval, want ze zoekt altijd precies de bieren die ik lekker vind. De verhalen over haar reis maken deze bieren extra speciaal. Enorm lief, maar los van de bieren is er natuurlijk veel meer wat ons bindt. Humor, goede gesprekken over werk, gezin en meer in het leven, raad en daad. We staan echt dag en nacht voor elkaar klaar en soms drinken we er een glaasje bier bij. Of twee. Wat ik ermee zeggen wil is dat ik dankbaar ben voor onze vriendschap. En zo’n vriend(in) wens ik eenieder toe.
.jpg)
Richard Moerkerk is de vaste columnist van De Cafékrant, internationaal biersommelier en eigenaar van De BierBasiliek. Iedere maand publiceert hij een inspirerende column. Ontdek ook de fascinerende wereld van bier met Richard Moerkerk in zijn boek 'Bier als de vrouw van mijn dromen', waarin hij grappige anekdotes, leerzame weetjes en heerlijke bierrecepten deelt.
