Abe Lenstra is een van de bekendste en beste Nederlandse voetballers aller tijden en is - niet geheel onbelangrijk voor de context van deze inleiding - een Fries. Hij maakte 700 doelpunten in 730 wedstrijden en het bekende voetbalstadion van Sportclub Heerenveen is naar hem vernoemd. We trotseerden de kou en togen naar het noorden, waar in het Abe Lenstra Stadion een succesvol café gevestigd is, het Sportstad Café.
De ontvangst is hartelijk en warm, de zojuist getrotseerde kou wordt hierdoor al rap vergeten en in geen geval zou je kunnen vermoeden dat Friezen geen warm bloed door de aderen hebben stromen. Linda van den Burgt is bedrijfsleidster van het gezellige café en ontvangt ons met mediterrane allure. Ze heeft duidelijk zin in het interview en haar enthousiasme over haar werk straalt niet alleen af op haar medewerkers en ons, maar ook op de gasten. “Elke dag is hier anders”, vertelt Linda, “want dit is een café voor iedereen. We hebben niet alleen maar te maken met voetballiefhebbers, maar het is ook een thuishonk voor werknemers van de vele bedrijven die hier vlakbij gevestigd zijn, voor mensen van de turn- en volleybalverenigingen, voor ouders en grootouders die met de kinderen of kleinkinderen naar zwemles gaan en vele anderen. Juist dat maakt ons werk zo leuk, die diversiteit aan doelgroepen die je hier vindt.”
Linda’s uitspraak wordt bevestigd wanneer we eens wat beter om ons heen kijken; aan de ene tafel zit een groep stamgasten, die hier iedere vrijdagmiddag komen borrelen, even verderop ontwaren we een groepje meiden die de hele dag turntraining hadden en in het café hun pauzes doorbrachten en verspreid over de zaak vinden we kleinere gezelschappen. “Die meiden van de turnvereniging waren de hele dag heel lief hoor”, vertelt de bedrijfsleidster. “Vanmorgen vroegen ze netjes of ze hier in de pauzes mochten zitten om de tijd te doden. Ze hebben braaf zitten knutselen en een leuke tijd gehad. Die mannen daar even verderop zitten hier iedere vrijdag; dan luiden ze het weekend in en komt er steevast een fles wijn op tafel. De eerste fles hebben ze al soldaat gemaakt, dus voor hen is het weekend al begonnen. Het leuke van die mannen is, dat ze hier iedere vrijdag komen en dat ik bij voorbaat al weet wat ze willen bestellen. Wanneer ze een keer niet een fles wijn bestellen, dan begin ik mij pas zorgen te maken.” Het mooie van dit café is, dat het een horecaonderneming is zonder echt zware dalmomenten. “In de ochtend hebben we hier al mensen over de vloer die komen om te zwemmen en tot en met de lunch blijft het lekker druk. Daarna hebben we even een momentje waar we wat rust hebben om op te ruimen en ons voor te bereiden op de drukte die daarna volgt. Over het algemeen zijn we maandag en dinsdag tot acht uur ’s avonds open, woensdag tot tien uur en donderdag, vrijdag en in het weekend is de sluitingstijd afhankelijk van de drukte, op vrijdagmiddag is het heerlijk druk vanwege de vrijdagmidagborrels. Gisteren was ik pas om half twee ’s nachts klaar, want het was behoorlijk druk vanwege de bedrijvencompetitie hier in het complex. Die verscheidenheid aan doelgroepen en werkzaamheden vind ik echt geweldig, het is niet alleen maar bier tappen wat we hier doen, maar we hebben ook te maken met lunch, diner, kinderfeestjes en meer. Ik ben hier enorm op mijn plek.”
De kans van haar leven
Linda is dolenthousiast wat betreft haar werkgever, Beijk catering, het bedrijf dat niet alleen dit café onder zijn hoede heeft, maar ook de catering in de skyboxes in het stadion en veel meer. “Ik ben blij met de kans die ze me hebben geboden; voor mij was de mogelijkheid om, samen met mede-bedrijfsleidster Katrin, deze zaak te gaan runnen een droom die werkelijkheid werd. Je krijgt als werknemer heel veel kansen om jezelf te ontwikkelen binnen Beijk, zelf heb ik dan ook van alles gedaan binnen het bedrijf, om uiteindelijk hier terecht te komen. Niet alleen hier in Heerenveen is Beijk actief, maar ook in Groningen, bij mensen thuis, als partycateraar, op scholen en veel meer. Hier in het noorden is het een zeer bekend cateringbedrijf, vergis je daarin niet. Het is niet zo dat je geen vrijheden hebt, elke vestiging doet de inkoop zelf en als we iets nieuws willen, dan is dat meestal prima mogelijk, mits dat in goed overleg gebeurt. Natuurlijk zijn er verschillen: in het stadion zelf schenken ze Pepsi cola, wij schenken ‘echte cola’, Coca-Cola. De bierleverancier is Heineken. Van de contractafspraken wijken we niet af, dus een typisch Heerenveens biertje vind je niet op de kaart, maar daarentegen heeft Heineken een mooie bierkaart, dus dat is geen enkel probleem. Het bedrijf als geheel is eigenlijk ook te groot om speciale biertjes in te kopen en met de leverancier hebben we leuk contact; geregeld komt de vertegenwoordiger even langs om bij te kletsen en een en ander met ons af te stemmen.”
Meer dan een sportkantine
Hoe kunnen we dit café het beste omschrijven? Het is geen sportkantine, daar is het te professioneel voor, maar een typisch bruin café is het ook niet. Linda heeft er een mooie omschrijving voor: “Veel verenigingen die in het complex zitten, zien ons als sportkantine, maar dan de luxere variant van een sportkantine. Wanneer je de menukaart openslaat, dan valt al op dat we meer luxe bieden op het gebied van food: mooie broodjes, maar ook een tournedos. De keuken sluit om acht uur ’s avonds, op maandag en dinsdag wat eerder. Als je daarna nog iets wilt bestellen, dan is het voor ons geen probleem om kleine snackjes of nachos op tafel te zetten. Eigenlijk is het leukste van dit café de variatie, geen moment is hetzelfde, terwijl je wel het gevoel hebt dat je in een echte kroeg zit vanwege de huiselijkheid, waar Katrin en ik ook ons aandeel in hebben. Vaste gasten kennen we bij naam, zij kennen onze namen en gezichten natuurlijk ook, en iedereen is hier welkom. Op woensdag en vrijdag komt er bijvoorbeeld altijd een groepje dames langs, dan gaan ze ‘lekker even naar Linda en Katrin toe’. Het leuke aan dat groepje is, dat ze het altijd netjes doorgeven als ze een keertje niet komen. Kijk, dat is echte klantenbinding, dan weet je dat je een goede relatie met ze hebt. Okee, wij moeten om tien uur ’s ochtends de deuren wel weer opengooien, dus het wordt - afgezien van een enkele uitzondering - geen nachtwerk voor ons.” En de fans van de plaatselijke sc Heerenveen? Komen de supporters in groten getale naar het café om voor en na de wedstrijd in te drinken? “Nee, eigenlijk niet”, vertelt Linda. “Zij verzamelen meestal in de stad, dat is op loopafstand, maar de supporters van de uitspelende clubs, dus ook die van Ajax en Feijenoord, komen hier wel. Dat gaat helemaal prima, want hier in Heerenveen is het altijd gemoedelijk, er doen zich eigenlijk nooit problemen voor. De spelers van de lokale voetbalclub komen hier wel geregeld lunchen, en dan is het leuk om te zien dat kindertjes maar al te graag met die bekende spelers op de foto willen. Als er een kinderfeestje aan de gang is terwijl die spelers zitten te eten, dan vraag ik ze netjes of ze even met de kinderen op de foto willen, want dat durven de kids niet zelf te vragen. En vervolgens kan de dag voor die kleintjes niet meer stuk als het gelukt is, geweldig vind ik dat.”
We hebben het al over de nabijgelegen bedrijven gehad, over de mensen die hier komen om te zwemmen en over de voetbalclub. Maar er is meer te vinden op het complex: een klimhal, de volleybalclub, fysiotherapeuten, een sportopleiding… Over gebrek aan potentiële klanten niet te klagen. “Je hebt gelijk, daar spelen we dus ook op in. Er is in de loop der tijd zoveel bijgekomen, dat ook ons café is uitgebreid op een gegeven moment. Volgens mij zitten we hier nu zo’n dertien, veertien jaar en als het zo doorgaat, blijven we hier nog lange tijd succesvol voortbestaan. Qua drukte is het soms wel pittig hoor, zeker als er geen stagiaires zijn. Op dit moment hebben we er gelukkig twee, die op hun horecaopleiding zowel over de keuken als de bediening leren, dus dat is heel fijn. Ze doen het prima, en dat ontlast ons best wel.”
Van daghap tot broodje zalm
Dan even terug naar de menukaart en de keuken. Niet ieder café heeft zo’n uitgebreide kaart. Wat zijn de hardlopers, wat wil de cafégast? Linda: “Natuurlijk gaan de uitsmijter en het twaalfuurtje als een speer, maar ook het broodje zalm doet het geweldig overdag. Wanneer het tijd is voor warm eten, dan doen de saté en de daghap het altijd goed. Uiteindelijk hebben we heel veel vaste gasten, dus we moeten wel rekening met ze houden; op een gegeven moment kennen ze het menu wel. Daarom zetten we ook af en toe wat anders op de kaart, zoals vis met aardappeltjes, niks geks hoor, maar het zorgt wel voor de nodige variatie. En daarin hebben we dus best veel vrijheden binnen het bedrijf, het is een kwestie van wederzijds vertrouwen. Als wij denken, of weten, dat het goed is voor het bedrijf, dan wordt daar echt niet moeilijk over gedaan. Eigenlijk had je hier in de zomer moeten zijn, want dan is ons café nog veel leuker, dan gaan de deuren open en loop je zo naar buiten naar het grote terras aan de voorzijde. Het is geweldig mooi om daar te zitten, maar ook heerlijk om in zo’n omgeving te mogen werken. Wat dat betreft ben ik helemaal op mijn plek hier, zeker met dit mooie team om mij heen. Het is een klein, maar hecht team. Robin, die nu in de keuken staat, vindt het ook prachtig om achter de bar te staan; echt een fantastische medewerker. Joep, onze chef, is van grote waarde, net als onze stagiairs, die ook van alle markten thuis zijn. Je moet je wat mij betreft echt thuisvoelen bij ons, maar daar doen wij ook alles aan. Als je privé met iets zit, dan kun je dat bij ons kwijt, maar dan blijft het ook binnenshuis, aan roddelen en dat soort zaken doen we niet. Natuurlijk hebben we ook ons jaarlijkse teamuitje, dat is echt super voor de teambuilding, alhoewel ik dit jaar met trillende beentjes mee moest. We gingen naar Walibi, en als ik ergens bang voor ben, dan is het voor enge achtbanen. Maar ja, als team ga je voor elkaar door het vuur, dus ik heb mij ook op die dag niet laten kennen. De jeugd vindt de horeca wel pittig hoor, want je moet in de weekenden werken en eindtijden bestaan ook niet. Als het druk is, dan blijf je wat langer open. Zo werkt het nu eenmaal. En dan komt ook de schoonmaak er nog bij. Ik ga nog altijd met een glimlach naar het werk, want ik heb ooit één fout gemaakt, ik stapte uit de horeca om op kantoor te gaan werken, achter een bureau met een telefoon. Na tien jaar voelde ik me daar echt niet meer goed bij, ik miste het echte persoonlijke contact met mensen, de gezelligheid van de horeca. Kijk, oog in oog kun je het altijd oplossen als er een probleempje is, maar aan de telefoon gaan mensen veel sneller schelden en onbehoorlijk doen. De afstand is letterlijk en figuurlijk groter. Doe mij maar echt contact, zoals ik dat hier iedere dag met veel plezier ervaar.”
Het café in cijfers:
Even privé:
