“Na vier jaar was ik in staat om Café de Snor in Goes over te nemen”

Auteur: Juan Kort
“Na vier jaar was ik in staat om Café de Snor in Goes over te nemen” Vita Anthonisse met haar man en zakenpartner Michael Hazeleger

Ondernemen in Goes. Vita Anthonisse was maar 24 jaar toen zij haar eigen zaak wilde beginnen. “Ik heb altijd gezegd dat ik alleen een zaak koop als ik er het geld voor heb, zonder gebruik te maken van een lening”. Door Café de Snor in Goes vier jaar te pachten is het haar gelukt. Met ups en downs weet de onderneemster veertien jaar later met veel enthousiasme de zaak draaiende te houden, inmiddels met haar man.

Op een dinsdagmiddag brengt De CaféKrant een bezoek aan Café de Snor in Goes, op het schiereiland Zuid-Beveland dat centraal gelegen is in de Nederlandse provincie Zeeland. Tussen alle mooie dagen door regent het op de dag van het bezoek. Het is rustig in het centrum van Goes. Aan de Grote Markt, het grote plein in de stad, bevindt zich Café de Snor. Na binnenkomst voelt het meteen knus en gezellig aan. De kleine zaak hangt vol met zeevaartsnuisterijen; scheepsroeren, miniatuurboten, touwen, scheepslampen, een zeemeermin en een duikhelm bepalen de sfeer in het café. Deze is zeer authentiek te noemen.

Nadat Vita er tijd voor heeft gevonden, verlaat ze de achterkant van de bar. Haar jonge dochter is eveneens met veel enthousiasme aanwezig, ze lijkt het erg naar haar zin te hebben op de werkplek van haar ouders. “Café de Snor was ooit een hotel, een restaurant en het is ook een schipperscafé geweest. Schippers kwamen hier voor een borrel en om zaken te doen.” Nu staat Vita er aan het roer. “Ik heb bewust niks veranderd. Trendy en hippe barretjes zijn er tegenwoordig zoveel van, het bruin café verdwijnt.” Ook de sfeer van een bruin café is zeker behouden gebleven. Een paar mannen die zich er duidelijk thuis voelen, zitten er aan de bar en de enkele tafels en hebben het gezellig met elkaar op dinsdagmiddag. “Er komen hier veel vaste gasten. Voor hen verhoog ik niet elke keer de bierprijs in deze tijden van inflatie, anders raak ik ze kwijt. Momenteel verkoop ik een biertje voor 3,20 euro, dat heeft een lage marge. Voor de gasten die vaak komen, houd ik de prijs van hardlopers laag. Lager dan zou moeten; zij letten daar namelijk op. Toeristen hebben geen moeite met hogere bedragen. De prijzen van andere dranken heb ik wel meer verhoogd, om de zaak rendabel te houden.”

Studie

Vita’s leven in de horeca begon op haar zestiende. “Tijdens mijn studie Toerisme in Breda woonde ik daar, maar kwam in de weekenden in Goes in de horeca werken. Na mijn afstuderen heb ik een kantoorbaan gehad bij Roompot Vakanties. Toch miste ik de horeca. Nadat ik in contact kwam met de toenmalige eigenaresse van De Snor, die zeven horecazaken had, kon ik De Snor pachten. Daarbij huurde ik de onderneming omdat ik toentertijd niet de financiële middelen had om het te kopen. Dat was in 2009, ik was toen 24.” Dat plan wierp zijn vruchten af. “Na vier jaar was ik in staat om De Snor over te nemen, mijn eerste zaak. Ik heb altijd gezegd dat ik alleen een zaak koop als ik er het geld voor heb, zonder gebruik te maken van een lening. Dat is gelukt. Het is mijn droom om ook het pand zelf in mijn bezit te hebben. Dat gaat lastig, want de eigenaar Heineken verkoopt het niet.”

Vita zwaait inmiddels niet meer alleen de scepter. Vier jaar geleden leerde zij Michael Hazeleger kennen, met wie zij een relatie kreeg. Werd hij zomaar mede-eigenaar? “Het was moeilijk om hem lukraak tot de zaak toe te laten, gezien ik het had opgebouwd. Dat veranderde toen de naastgelegen Vini Wijnbar te koop kwam te staan. Binnen één dag hebben we akkoord gegeven op de aankoop ervan, sinds 1 februari zijn we beide eigenaren van beide vof’s. Het was een goed moment om samen met mijn man een ondernemersduo te worden. Met die tweede zaak kunnen wij een veel groter terras van De Snor uitbaten. Het tweede pand zelf hebben we de naam La Moustache gegeven en verhuren we voor feesten en partijen. Op deze manier kunnen we De Snor altijd openlaten voor de vaste gasten. We willen absoluut niet verbouwen en er één grote zaak van maken, bij deze sfeer hoort een klein café. Daarnaast heeft de gemeente nieuwe regels ingevoerd waardoor het terras van De Snor, inclusief die van La Moustache, vier keer groter is dan voorheen. Dat is het enige positieve aan corona; wij als ondernemers op dit plein mochten tijdens de pandemie onze terrassen uitbreiden. Daarna werd dat ingetrokken. Wij hebben toen aangekaart waarom de versoepeling niet kon blijven gelden, gezien de positieve effecten ervan. De gemeente is daar in meegegaan!”

Huiskamercafé en feestcafé

Corona heeft ook op andere manier de gang van zaken van De Snor aangepast. “Voorheen waren wij zeven dagen per week van 10.00 uur ’s ochtends tot 2 uur ’s nachts geopend, na de pandemie is het nachtleven minder actief geworden. Doordeweeks is dat het meest te merken. Sindsdien zijn we zes dagen per week geopend van 10.00 uur ’s ochtends tot 20.00 uur ’s avonds, zodat mensen na het werk hier een borrel kunnen drinken. Op zaterdag sluiten de deuren om 2 uur ’s nachts. Overdag zijn we een huiskamercafé met terras, op zaterdagavond evolueert het in een feestcafé en haal ik alle tafels en stoelen eruit en staat hier een dj, zanger of bandje. Soms staan er wel tachtig man binnen, de meesten vanaf 25 jaar tot tachtig. Velen weten ons te vinden, van jong tot oud. Als er markt op de Grote Markt staat, open ik om 9.00 uur ’s ochtends. Al vroeg wordt hier jenever of een speciaalbier gedronken, daar kijkt men hier niet raar van op.”

Vita vervolgt haar verhaal: “In de winter bereid ik op donderdagen ook maaltijden voor. Dat noem ik ‘Eten wat de pot schaft’. In de winter is het terras leeg en donderdag is de rustigste dag overdag, waardoor ik tijd heb om te koken. Het is tien jaar geleden begonnen toen ik lange dagen maakte, en hier ging koken voor mezelf. Gasten grapten dan weleens dat ze ook mee wilden eten. Daardoor ben ik ook voor hen maaltijden gaan bereiden, en dat werden er steeds meer. Ik doe dat niet om meer geld te verdienen, maar zodat ook mensen die het wat minder hebben of anders alleen eten hier gezellig samen kunnen genieten. In de zomer organiseer ik mosselavonden en bbq’s op het terras.” De onderneemster past meer toe om op te vallen. Door het hele café zijn snorretjes te vinden. “Wij hebben veel in het thema ‘snor’. Het koekje bij de koffie, aan de wanden prijken snorretjes. Alles in de vorm van een snor wat ik tegenkom, koop ik. Maar we proberen vooral gewoon te blijven, cappuccino serveer ik alleen met koeienmelk. We hebben een kleine lunchkaart zodat ik de gasten wel wat te eten kan aanbieden. Bitterballen en de uitsmijter zijn daar de meest bestelde opties van.” De eigenaresse verkoopt deze voor respectievelijk 7 euro en 9,50 euro. “De verkoopprijs bereken ik door meestal de kostprijs met drie te vermenigvuldigen, wat een brutowinstpercentage van 66,66 procent betekent. Bij koffie en frisdranken is dit wat lager.”

Marges

De marges staan onder druk bij de horeca in Nederland. Vita is ook voor energie meer gaan betalen. “De energieprijs is een jaar geleden van achthonderd naar 2500 euro per maand gestegen, beide bedragen vallen onder een variabel contract. Het is een groot nadeel dat we in een oud en slecht geïsoleerd pand gevestigd zijn, de eigenaar doet er niet veel mee. De winst is minder geworden, maar door het grotere terras gaan we dat rechttrekken. In coronatijd bouwde ik een huurschuld op, wat gewoon volop doorliep. Uiteindelijk kwam het neer op tien maanden huurachterstand. Daar lig je nachtenlang van wakker. Ik belande zelf in de bijstand en had weinig te besteden. Het was een erg lastige periode. Gelukkig zijn mensen daarna weer veel uit gaan geven waardoor ik mijn huurschuld binnen elf maanden heb terugbetaald. Ik blijf het een heel raar iets vinden dat wij van de overheid niet open mochten. Het zette mij veel aan het nadenken. ‘Wat zou ik doen als ik failliet ga?’ Het is mijn leven, ik zou niet weten wat ik anders moet doen. Mijn dochter van elf jaar roept al het te willen overnemen. Vier weken geleden heb ik een snor op mijn arm laten tatoeëren. Ik sta voor mijn bedrijf.”

Privé:

Leeftijd: 38 jaar
Woonplaats: Goes
Opgegroeid in: Goes, gewoond in Breda tijdens studie aldaar
Kinderen en partner: dochter Puck elf jaar met partner Michael Hazeleger
Opleiding: Uitgaand toerisme aan Breda University of Applied Sciences
Hobby’s: erop uitgaan, terrasje pakken en uiteten. Kijkt soms een serie als er tijd voor is

Facts & figures:

Prijs bier: 3,20 euro
Prijs koffie: 2,50 euro
Prijs frisdrank: 3 euro
Hardloper drinken en prijs: koffie (2,50 euro) en Heineken van de tap (3,20 euro)
Hardloper eten en prijs: bitterballen (7 euro) en uitsmijter (9,50 euro)
Brutowinstmarge: 66,66 procent gemiddeld
Aantal zitplaatsen binnen: 30
Aantal zitplaatsen buiten: 140 (wordt het uiteindelijk)
Oppervlakte zaak excl. terras: 40 m² 

Blijf je graag op de hoogte?

Eén keer per week het actuele en relevante cafénieuws in je mailbox? Schrijf je hier in voor onze digitale nieuwsbrief en blijf op de hoogte.

Overig nieuws