Ondernemen in Amsterdam. Café ’t Mandje is weer open. Op de iconische plek aan de Zeedijk in Amsterdam waar sinds 1927 iedereen welkom is, staan sinds 15 juli twee nieuwe uitbaters aan het roer: Laura Molenkamp (37) en Marinda Filk (44). Het stel was hiervoor eigenaar van een lunchroom, maar beide dames hadden zin om broodjes in te ruilen voor biertjes. De CaféKrant spreekt ze over het ondernemen van een bijzonder café op een bijzondere plek.
Laura en Marinda waren tot januari 2021 eigenaar van Prins Heerlijk. In deze lunchroom verkochten zij voornamelijk ontbijten, lunches en hamburgers. Ze waren al bekend met de Zeedijk. Prins Heerlijk bevond zich aan de Prins Hendrikkade, aan het begin van de Zeedijk, vlakbij het Centraal Station van de hoofdstad. Marinda vertelt zelfs nog nooit ergens anders te hebben gewerkt: “De lunchroom was van mijn ouders. Toen ik elf jaar was, werkte ik al mee in de weekenden. Ik heb de Zeedijk dus nog meegemaakt toen de meesten er met een grote boog omheen liepen (in de jaren 60 tot het begin van de jaren 80 was het een centrum van ongekende criminaliteit met drugsgebruik en -handel en prostitutie, red.). Rond mijn 25e levensjaar heb ik het overgenomen van mijn ouders. Laura is er later bijgekomen, tien jaar geleden ongeveer.”
Nu staan de twee uitbaters achter de bar van een 36 m² tellend café verderop in de straat. “We zijn opengegaan op 15 juli, één dag nadat we van de gemeente de vergunning kregen. We vielen met onze neus in de boter door Pride in de eerste week van augustus en Hartjesdag (een evenement op de Zeedijk, red.) op 15 augustus. Het was gelijk knallen. Er kwam veel publiek op af: buurtbewoners, mensen die vroeger al kwamen en nieuwsgierigen kwamen een kijkje nemen. De eerste dagen waren wel echt wennen, als ondernemer moet je zelf alles uitvinden. Maar de start was te gek, we zijn erg tevreden over het aantal bezoekers en hoe het tot nu toe gaat. De naam alleen al trekt heel veel publiek, en inmiddels zijn we zelf helemaal ingewerkt”, zegt Marinda. Maar ’t Mandje is niet zomaar een café. De zaak kwam tijdens de coronajaren in zwaar weer, en werd gered door de maatschappelijke vastgoedbeheerder NV Zeedijk. Deze organisatie, waarvan de gemeente Amsterdam 78 procent van de aandelen heeft, beloofde aan de toenmalige eigenaresse Diana van Laar – nicht van oprichtster Bet van Beeren – dat ’t Mandje in dezelfde hoedanigheid in stand zou blijven. Een plek waar iedereen welkom is. Zo is het ook in 1927 begonnen door Bet. Haar café was een pleisterplaats voor sekswerkers, pooiers, zeelui, artiesten en provincialen. Een kroeg waar ook voor het eerst in Amsterdam homoseksuelen en lesbiennes zich vrij voelden, en waar iedereen gelijk was. Om de waarden van het roze café in stand te houden, met de daarbij behorende originele inrichting bestaande uit vele sfeervolle snuisterijen, zocht NV Zeedijk via een stichting naar een geschikte uitbater. Dat werden Laura en Marinda.
Open inschrijving
“’Stichting `t Mandje 1927’ hield een open inschrijving. Deze groep beheert het erfgoed, NV Zeedijk het vastgoed en wij als uitbaters runnen nu de zaak. Van de twee partijen die mochten pitchen werden wij gekozen om het met onze VOF te huren van Stichting ’t Mandje. Omdat er zoveel aan het pand moet gebeuren, staat er over anderhalf jaar een verbouwing op de planning. De verdiepingen boven de kroeg worden omgebouwd tot logies met drie kamers. Bij de start van de verbouwing kunnen we niet openblijven, omdat het te veel overlast zal veroorzaken. Nadat de half jaar durende verbouwing af is, wordt er opnieuw gezocht naar een uitbater. Dat zouden wij weer kunnen worden”, vertelt Laura. Of ze dat ook gaan doen, is nog even de vraag. “De nieuwe uitbater zal naast het intact gebleven café ook het hotel gaan runnen. Wij vinden het momenteel erg leuk deze kroeg te exploiteren, maar het heeft ook pittige kanten. Het is nog even afwachten wat we na anderhalf jaar willen gaan doen. Het is wel heel leuk dat er een hotel boven zo’n iconisch café komt, maar we moeten het dan ook zelf inrichten. Daar gaat veel geld in zitten. Als we die uitdaging aangaan, wordt het een roze boutique hotel, in de oude stijl van Bet verspreid over meerdere kamers: één in 50’s stijl, een ander in 60’s stijl en ga zo maar door”, aldus Laura. Haar partner voegt hieraan toe: “Op een gegeven moment moeten we de keuze maken of we voor ’t Mandje gaan, of voor ons makelaarskantoor in Spanje dat we nu ook al hebben. Laura is nu altijd in Nederland om hier te staan, ik ben elke twee weken in Spanje en twee weken in Nederland om mee te helpen. Nadat het hotel er is bijgebouwd, zou Laura het niet meer in haar eentje kunnen doen. Vandaar de keuze die we dan moeten maken.”
Samenwerking
De twee gaan hoe dan ook samen verder. Of het nou in een kroeg in hartje Amsterdam is, of in het zonnige Spanje. Ze zijn allebei zijn zeer positief te spreken over de samenwerking. “Het is heel gezellig, we zijn helemaal gewend om samen te werken. We vullen elkaar goed aan en kunnen alles tegen elkaar zeggen. Ik doe vooral de administratie en het runnen van de werkvloer, Marinda organiseert het een en ander en managet het personeel. Nu loopt dat nog door elkaar heen omdat we nog maar net open zijn. Verder hebben we twee werknemers in dienst voor achter de bar en komt er in oktober nog iemand bij. We staan hier zelf ook nog heel vaak. We moeten zelf ontdekken hoe het café loopt en we zijn nog steeds aan het nadenken wat we nog willen veranderen. Pas als we dat goed op orde hebben, durven we het wat meer los te laten. Meer diversiteit achter de bar zal de zaak goeddoen en ons wat meer lucht geven”, zegt Laura. Het café is vijf dagen per week open, en gaat om vrijdag en zaterdag al om 2 uur ’s nachts dicht. Dit terwijl er een vergunning in handen is om tot 3 uur ’s nachts open te blijven. Laura vertelt waarom ze daarvoor hebben gekozen: “Wij gaan graag om 2 uur al dicht. Tussen 2 uur 3 uur komen er vaak mensen in een bepaalde hoedanigheid naar binnen die je hier liever niet binnen hebt.”
Overgang
Met dronken gasten hadden de twee in hun lunchroom niet te maken. Het is dan ook wel een flinke overgang voor ze. “Alcohol doet wat met mensen. We hebben echt moeten leren hoe je beschonken gasten benadert. Verder moeten we nu ook festiviteiten organiseren. Met Pride hadden we zelf een podium opgebouwd, een muziekinstallatie geïnstalleerd en artiesten geregeld. Binnenkort komt er door een externe partij een theaterstuk uit over Cafe ’t Mandje, daar moeten we ook dingen voor regelen. Verder zijn er niet veel grote verschillen ten opzichte van het ondernemen van een droge horecazaak”, legt Marinda uit.
Een van de overeenkomsten is het managen van personeel. Met het tekort daarvan hebben de exploitanten geen last vertelt Laura: “Als je de roze gemeenschap bedient, willen velen daarvan juist bij jou komen werken. Met de hoeveelheid personeel gaat het dus gelukkig goed. Ook helpt het mee dat de klandizie leuk is, waardoor de sfeer door medewerkers als prettig wordt ervaren.” Ook het woord ‘inflatie’ doet niet veel met het ondernemersduo volgens Laura: “Wij vragen nu 3,30 euro voor een bier. De inkoopprijs wordt wel duurder, maar dat kunnen we wel opvangen. We kijken naar wat andere ondernemers op de Dijk (Zeedijk, red.) doen. We maken ons er geen zorgen om. Er is hier genoeg aanwas van toeristen. Dagelijks komen hier tours langs om het bijzondere verhaal te vertellen van de Zeedijk en van deze kroeg. We staan in vele reisgidsen, waaronder de Lonely Planet. Laat ze maar komen!”
Groepsfoto: Laura en Marinda zijn te herkennen aan de stropdassen
Blijf je graag op de hoogte?
Eén keer per week het actuele en relevante cafénieuws in je mailbox? Schrijf je hier in voor onze digitale nieuwsbrief en blijf op de hoogte.
