De druk is al maanden zo hoog dat John veel gewicht heeft verloren. "Ik heb in mijn leven nog nooit zo hard gewerkt", zegt hij. "Ik ben 24/7 bezig: slapen, eten, werken en dan weer opnieuw. De verantwoordelijkheid drukt op mij, om er voor iedereen te zijn, te zorgen dat wij het hoofd boven water houden en brood op de plank komt. Het is knokken voor elke euro."
"Bij de eerste golf heb ik keihard op de rem getrapt en helaas medewerkers moeten ontslaan. Toch wil je de talenten behouden, want ze maken het verschil. Maar deze onzekere tijd drukt ook op hun mentale gesteldheid en daar maak ik mij zorgen over. Aan de andere kant kan ik ook stiekem genieten van al die uitdagingen. Als ik het tóch voor mekaar krijg."
John is een rasondernemer die zich onverstoorbaar door de crisis heen knokt. Natuurlijk zit ook hij weleens in zak en as en knijpt hij ’m bij elke persconferentie.
Transplantatie, amputatie of transformatie?
Horecaondernemers zijn als acrobaten die zich door de crisis heen manoeuvreren. Balancerend op het koord. Maar hoe lang kun je het evenwicht nog behouden en wat zijn je opties als dat niet meer lukt?
1. Je hebt vast wel eens een oude barrel van een auto gehad. Je rijdt hem op, totdat 'ie bijna uit elkaar valt. Je ruilt hem bij de dealer in voor een nieuwe en krijgt er een troostprijsje voor. De garage haalt de gezonde, nog bruikbare onderdelen eruit en de rest gaat naar de schroot. De goede onderdelen worden al het ware ‘getransplanteerd’.
Dat zie je ook bij bedrijven die de exploitatie laten klappen, om vervolgens het gedachtengoed en concept over te hevelen naar een ander bedrijf. Of ze schrijven zich uit bij de KvK en kiezen tijdelijk eieren voor hun geld. Straks opnieuw beginnen, maar wel tegen betere voorwaarden en een scherpere huur. Dan springen ze in het gat dat anderen achterlieten.
2. Of je hebt bepaalde bedrijfsonderdelen, producten of diensten die als een molensteen om je nek hangen. Waar je zwaar op verliest. Gezien de situatie is het wellicht beter om je verlies te nemen en deze bedrijfsonderdelen te ‘amputeren’. Een te lage winstmarge, langzame omloopsnelheid en diensten die niet genoeg worden afgenomen zijn funest voor je bedrijf. Elimineren is dan een legitieme optie. Maar er is moed nodig om in het rottende vlees te snijden.
3. En dan heb je bedrijven die transformeren. Zij brengen de risico’s zover mogelijk in kaart en er ligt een plan klaar gebaseerd op diverse scenario’s inclusief een exit strategie.
Maar welke optie je ook kiest, het heeft geen zin om aan een dood paard te trekken. Die gaat er echt niet van lopen. Zonde om daar aandacht aan te besteden. Stop die energie liever in kansrijke ideeën, echt vernieuwende oplossingen en focus je de gezondere onderdelen van je bedrijf.
Het domino-effect:
We zitten als een dominoblokje in het spel. Veel steentjes om ons heen wankelen. Je wacht op dat ene blokje dat tegen je aanvalt en je meesleurt. Je hebt geen invloed op wat een ander doet, maar het heeft wel effect op jou. Daar moeten we mee dealen. Dat geldt ook voor anderen die afhankelijk zijn van jouw prestaties. Je leveranciers, je personeel, investeerders. Als één schakel in de keten wegvalt is dat slecht nieuws voor de rest. Maar wat zou er gebeuren als jij bewust uit de rij stapt? Dat is namelijk ook een keuze.
Het verloren jaar
Mensen zeggen dat 2020 een verloren jaar is. Ik ben het daar niet per sé mee eens. Zakelijk is de misgelopen omzet natuurlijk niet meer goed te maken en natuurlijk trekt alle onzekerheid zijn wissel. Maar er is ook ontzettend veel geleerd in korte tijd.
Wij improviseren erop los en experimenteren met nieuwe ideeën. Gelukkig zijn gasten en andere belanghebbenden in deze tijd vergevingsgezind als het even niet lukt, wanneer een experiment stagneert of faalt. Niet geprobeerd is namelijk altijd mis en er zijn genoeg ondernemers die empathisch alles over zich heen laten komen. Het is constructiever om zaken vanuit een compleet ander perspectief te bekijken en taboes te doorbreken.
Nu is het makkelijk praten over leren en anticiperen als je bedrijf op instorten staat. Het leven brengt niet enkel voorspoed. Maar hoe wij omgaan met tegenspoed definieert wie wij werkelijk zijn. Je omwentelen in negativiteit en je als gedupeerde opstellen brengt alleen maar meer verdriet en nog minder perspectief.
Al deze narigheid gaat niet weg als wij blijven schermen met oude oplossingen. Wat ooit als oplossing werkte heeft nu zijn laatste tijd gehad.
Over Monique:
Monique is geboren en getogen in de horeca, in het restaurant van haar ouders. Daarna heeft zij meer dan 25 jaar gewerkt in de Internationale hotellerie en de meeting & events markt, in zo’n beetje alle disciplines, van medewerker tot commercieel directeur van een hotelgroep. Nu is ze eigenaar van Strategisch Horeca Advies en founding partner bij HorecaMonitor. Verder is columnist en geeft ze trainingen aan de HM Academy op gebied van conceptontwikkeling en marketing.
