Mijn dochter is begonnen met vioolles. Al direct na de eerste les werd thuis de viool voorzichtig uit het kistje gehaald en begon ze er driftig op te tokkelen. In dit stadium kan ik er nog geen melodie in bespeuren, maar hey, wij hebben een instrument in huis dus het begin is gemaakt. Ze wist mij zelfs exact te vertellen hoe je de haren op de strijkstok moest onderhouden met hars. Weer wat geleerd.
Geen geduld
Wanneer je vroeger een instrument wilde gaan bespelen moest je eerst noten leren lezen. Tegenwoordig ga je direct met jouw lievelingsinstrument aan de slag. De noten zijn vervangen door kleuren en noten lezen leer je in de loop van de tijd wel.
Volgens de viooljuf moet ze dit wel zo aanpakken, anders houdt ze geen leerling over. Want de leerlingen van tegenwoordig hebben niet het geduld om eerst de basis onder de knie te krijgen. Ze willen gewoon direct met hun instrument aan de slag. En het blijkt dat de leerlingen het noten lezen zo ook prima onder de knie krijgen.
Ze bakken er niks van
Laatst sprak ik 2 horecaondernemers van 2 verschillende horecabedrijven en ik kreeg twee keer een verhaal met dezelfde strekking. Alleen staan de ondernemers er anders in.
Beiden kampen met een tekort aan medewerkers. Niets nieuws aan de horizon.
De eerste ondernemer is behoorlijk gefrustreerd en kan er niet inkomen hoe verrot de mentaliteit van de jongere generaties is. Gebrek aan doorzettingsvermogen, geen affiniteit met het vak en allesbehalve loyaal. Je kunt niet op ze rekenen. Ze denken alles te weten, maar fout na fout stapelt zich op. Idem dito met leveranciers. Die moet je ook op de huid zitten. Het is om te janken.
De andere ondernemer heeft een groot restaurant in de Randstad. Zijn kernteam bestaat uit mensen die al jaren in het bedrijf werken. Echte vaklui. Het kernteam heeft ook gruwelijk last van personeelstekorten. Het komt regelmatig voor dat ze een wijk moeten sluiten door een gebrek aan medewerkers. De ondernemer zelf weet de boeiendste verhalen over vroeger te vertellen, maar verstopt zich niet voor de huidige realiteit. Als een kameleon past hij zich aan en zoekt naar mogelijkheden en oplossingen. Hij accepteert de verandering van mentaliteit en probeert er zijn voordeel mee te doen. Maar zijn kernteam ziet alleen maar beren op de weg en trapt juist hard op de rem. Onzekerheid en verandering is nu eenmaal iets waar wij mensen moeilijk mee kunnen omgaan.
Niets is meer zoals het was
Mijn observatie is dat elke nieuwe generatie het weer anders en beter wil doen dan de vorige. Als jongvolwassene wil je je stempel ergens op drukken. Het is pas als we ouder worden dat wij steeds meer vasthouden aan wat was. Maar nostalgie is een verraderlijk fenomeen. Het is als gras dat altijd groener lijkt bij de buurman. Pas als je ín het gras staat, zie je het onkruid.
In mijn jonge jaren wilde ik als vrouw bewijzen dat ik een carrière kon hebben. In vol galop naar de top. Daar had ik wat voor over. Knetterhard werken en veel uren draaien. Dat was toen volstrekt normaal. Maar inzichten, normen en waarden veranderen. Jongere generaties zitten anders in hun vel. Ze zijn opgegroeid in een tijd van economische en technologische voorspoed waardoor ze wellicht een tikkie verwend zijn. Maar eigenlijk zitten ze hoger in de piramide van Maslov dan vorige generaties. Ze denken na over zingeving, over hun rol en de impact op de aarde. Velen weigeren in de ‘rat race’ mee te gaan. Ze delen in plaats van kopen en committeren zich alleen als ze écht overtuigd zijn. Ze willen de regie over hun eigen leven.
Daarom maakt het een groot verschil of medewerkers bij je werken voor de knikkers of uit overtuiging. Omdat jouw concept onderscheidend is en nog andere doelen nastreeft dan enkel rendement. Dan trek je medewerkers aan die achter jouw idee staan. Daarom is een oprecht en goed doordacht concept als een belegging. Een investering die je stabiliteit en continuïteit kan brengen in deze roerige tijden.
Over Monique:
Monique is geboren en getogen in de horeca, in het restaurant van haar ouders. Daarna heeft zij meer dan 25 jaar gewerkt in de Internationale hotellerie en de meeting & events markt, in zo’n beetje alle disciplines, van medewerker tot commercieel directeur van een hotelgroep. Nu is ze eigenaar van Strategisch Horeca Advies en founding partner bij HorecaMonitor. Verder is columnist en geeft ze trainingen aan de HM Academy op gebied van conceptontwikkeling en marketing.
