Vraag je in Maasbracht naar café ’t Wiel, dan bestaat de kans dat je verbaasd wordt aangekeken. Informeer je naar ‘de Gubbel’, dan weet iedereen waar je het over hebt. Een avondje ‘Gubbelen’ is inmiddels een begrip. Op 10 september viert het kleine café aan de haven in Maasbracht zijn 50-jarig jubileum.
‘Van de slagerij naar het café, dat was een hele overgang’, vertelt Ellie Gubbels. Samen met haar man Huub nam ze als twintigjarige het café van ome Leo en tante Sofie Zens over. ‘In de winkel hadden de klanten altijd haast, hier hadden ze alle tijd. Daar moest ik echt aan wennen. Na twee of drie pilsjes kun je toch geen dorst meer hebben, dacht ik dan.’ Nu kan Ellie er hartelijk om lachen, toen was alles nieuw. Ellie: ‘De haven was een hele nieuwe wereld voor mij. Met een scheepsbevrachtingskantoor achter het café, was het hier een komen en gaan van schippers. En ik wist nog niet eens wat de kop of de kont van een schip was.’ In 1975 wilde de regering de schippersbeurs opheffen. Ellie: ‘De schippers waren hier fel op tegen. 13 weken lang werd er gestaakt. De ME stond bij de sluis. Ik herinner me dat wij naar een bruiloft moesten en dat Huub wilde kijken of we er met de auto door konden. Dat werd verkeerd opgevat door de schippers. Zijn nieuwe wagen werd met stenen bekogeld en gevorderd. Spannende tijden!’
Praatcafé
Schippers, jong of oud, arm en rijk, iedereen is graag te gast bij Ellie, die na het overlijden van Huub wordt bijgestaan door dochter Severine en zoon Leopold. ‘s Ochtends om 10 uur staan de eerste gasten bij Ellie op de stoep voor een kop koffie en een praatje. ‘Dit is nog een echt praatcafé’, vertelt Ellie. ‘Als het druk wordt, gaat de radio uit.’ Rond de middag komen de soepliefhebbers. Ellie: ‘Die weten dat ik elke dag verse soep maak. Sommigen reserveren hun soep zelfs, anders zijn ze bang dat hij op is.’ Op vrijdagavond komt de jeugd kaarten en dobbelen, en ook op zaterdag komen ze even ‘Gubbelen’ voordat ze op stap gaan. Ellie: ‘We hebben hier vaak vier generaties binnen. Iedereen heeft het naar zijn zin. Men respecteert elkaar. Ik hoef hier echt niet met een krat te slepen, dan is er gelijk iemand die helpt.’
Wielrennen
In het café is de afgelopen vijftig jaar weinig veranderd. Wel kwam er na de renovatie van de haven een groot terras, dat voor extra drukte zorgt. Ellie: ‘Sport is hier altijd belangrijk geweest. We zijn clublokaal voor een zaalvoetbalteam, de motorclub en Tour en Wielerclub Maasbracht. Huub was een groot wielerliefhebber. Alle koersen worden hier op tv gevolgd. Hij organiseerde vroeger profcriteria in Maasbracht. Was betrokken bij de Amstel Gold Race en andere koersen als chauffeur. Hij fietste zelf ook. Leontien van Moorsel is nog eens met hem komen fietsen toen hij al ernstig ziek was.’
Opvolging
Alweer twintig jaar geleden kwam dochter Severine, of Fiena, zoals veel mensen zeggen, in de zaak en ook zoon Leopold werkt nu mee. Ellie: ‘Leopold organiseert graag themafeesten en bijvoorbeeld de jaarlijkse mosselavond. Natuurlijk doen zij de dingen op hun eigen manier. Dat is weleens wennen, maar dat hoort erbij. Het belangrijkste is dat ‘de Gubbel’ dat gezellige, kleine café aan de haven blijft. Een café waar iedereen zich welkom én thuis voelt.’
